Schending informatieplicht ex art. 21 Rv. Misleiding verlofrechter. Opheffing conservatoir beslag.

Art. 21 Rv legt op partijen de verplichting de voor de beslissing van belang zijnde feiten en omstandigheden volledig en naar waarheid aan te voeren. Wanneer een van de partijen aan deze verplichting niet voldoet, kan de rechter daaruit de gevolgtrekking maken die hem geraden voorkomt.

De nauwgezette naleving van de in art. 21 Rv neergelegde verplichting is met name van belang bij procedures als een beslagrekest, waarbij immers de gerekwestreerde (in beginsel) niet wordt gehoord. Dit laatste brengt met zich dat van de verzoeker in dergelijke procedures kan worden verlangd dat hij melding maakt van alle in Nederland of in het buitenland lopende, doorlopen of beëindigde procedures die relevant zijn voor een goede beoordeling van de zaak.

Misleiding door onvoldoende toelichting in het beslagrekest kan de voorzieningenrechter reden geven om een beslagverlof te weigeren of om een latere vordering tot opheffing van het beslag reeds om die reden toe te wijzen (Hof Amsterdam 22-11-2011, ECLI:NL:GHAMS:2011:BV7108 en Hof Amsterdam 10-01-2012, ECLI:NL:GHAMS:2012:BV0477).

In dit geval is de (indirect) bestuurder van de vennootschap aansprakelijk voor de schade als gevolg van het beslag door de vennootschap op het door de bestuurder aan een stichting derdengelden betaalde bedrag uit hoofde van een vonnis van de rechtbank Den Bosch. De kennis die de bestuurder heeft van het vonnis, wordt aan de vennootschap toegerekend.

Nu enerzijds door de vennootschap verlof is gevraagd om onder de stichting beslag te mogen leggen en anderzijds de rechtbank zich in dat vonnis reeds heeft uitgelaten over de vordering die de vennootschap aan het beslagrekest ten grondslag heeft gelegd, had de vennootschap moeten beseffen dat het vonnis voor de verlofrechter van belang was. Door dat vonnis moet hij worden geacht de verlofrechter te hebben misleid, hetgeen op grond van het bepaalde in art. 21 Rv aanleiding geeft dat beslag op te heffen.

De advocaat van beslaglegger, die ook van de inhoud van het tegen de bestuurder gewezen vonnis op de hoogte was, heeft gelet op zijn grote beleidsvrijheid om de belangen van zijn cliënt te verdedigen, voorshands niet persoonlijk onrechtmatig gehandeld door het vonnis niet ter kennis van de verlofrechter te brengen.